De vierde les uit een crisis

In de vorige blog ging het over wat vrijwilligersorganisaties kunnen leren van crisissen en hoe zij daardoor wel vrijwilligers kunnen vinden. Maar er is nog een vierde les te trekken uit een crisis, namelijk hoe creativiteit een belangrijke rol speelt.

Crisissen kenmerken zich onder andere door dat het allemaal niet meer kan zoals het ging tot dat moment. Als in deze omstandigheden mensen een enorme behoefte voelen om iets te doen, wordt creativiteit aangewakkerd.

Een veelgehoorde reactie in tijden van nood is: “maar hoe krijgen we dit dan wèl voor elkaar?” Onder het motto ‘als het niet kan zoals het moet, moet het maar zoals het kan’ worden allerlei oplossingen aangedragen om nood te ledigen.

Het mooie is dat we heel veel uitdrukkingen in de Nederlandse taal hiervoor hebben, ken je deze? ‘Als het niet linksom kan dan rechtsom’ of ‘daar is een mouw aan te passen’. En wat dacht je van ‘als het tij verloopt verzet men de bakens’? Blijkbaar zit het oplossend vermogen diep in onze genen, in onze cultuur.

De conclusie is dat creativiteit toeneemt in tijden van crisis doordat oude manieren niet meer werken en de behoefte groot is om iets te bereiken. Deze creativiteit stuwt nieuwe oplossingen en ontwikkelingen. Kortom, crisis leidt tot innovatie.

Ontoereikendheid van het oude      x          actiebereidheid         =          innovatie

Dus die vierde les voor de organisatie?  Als je als organisatie wilt innoveren op het gebied van vrijwillige inzet is het besef nodig dat de oude manieren niet meer werken en een grote bereidheid om dit te veranderen. Alleen als dit in voldoende mate aanwezig is binnen de organisatie, kan innovatie optreden.

Met andere woorden: erkenning van de huidige problemen, draagkracht voor een nieuwe aanpak en ambitie om te verbeteren bepalen de impact van veranderingen.

Kijk eens naar je eigen organisatie. Hoe doordrongen is iedereen van het probleem dat toekomstige inzet van vrijwilligers nu al om actie vraagt?